Sunday, March 27, 2011

Fashion Baby like Rosanna Aranaz :)



photo from http://www.littlemissdressup.com/

I so love Rosanna Aranaz. I love her hair and the way she carry herself. I love her whenever she does the i-whip-my-hair-back-and-forth pose. Gusto ko magkaroon ng isa sa mga loafers and shades na suot niya sa blog niya. Na-inspire ako sa mga fashion tips and resolutions niya. And most of all, I want to have a fashion blog like hers...

...kaso wala pa akong SLR. :( Madami pa akong pinagkaka-gastusan ngayon, di pa ako makabili. :(

Pero I know, in God's time, magkakaroon ako ng SLR. Mag mi-mix-and-match ako ng mga damit ko at magpapa-picture. At ipo-post ko dito. Magpapagawa ako ng walk-in closet , hindi dahil sa marami akong damit, mas madali kasi mamili ng damit na ima-match kung nakahang sila lahat. :)

Tapos everytime may bago akong damit, magpapa-picture ako at malay natin, may maka-gusto. Haha. :)

Hindi ako masyado mahilig sa bags and shoes, sa damit lang talaga. Mahilig ako sa mga basics, bihira ako bumili ng mga "challenging" na damit. Kaya madali lang i-mix-and-match ang mga damit ko.

Excited na ako to go to Iligan City!!! I am going to bring my new men's shirts... which I always wear whenever I want to feel sexy and whenever I'm in doubt what to wear.

Bukod kay Rosanna Aranaz, may isa pa akong fashion icon sa buhay, ang tita ko :)



photo from http://www.facebook.com/album.php?id=1149917951&aid=2063467

Tuesday, February 22, 2011

Post-Valentine post



Sa simula ng panonood ng A Moment to Remember (Korean) movie sa Youtube: "Ang panget naman ng title, wala man lang ka-irony-irony!"

Nang matapos mapanood ang A Moment to Remember (Korean) movie: "Ah! Kaya pala A Moment to Remember ang title."

Lesson: Don't judge the movie by its title.

My lolo passed away last December 31, 2011. A year and 2 months after my dad's death. Pakiramdam ko susunod na ako this year sa sobrang lungkot. Pero naisip ko, "Wait lang, single pa ako. Di pa pwede."

After having dinner with Kriz, I always pray to read the bible, not only to hear preachings. (Tamad talaga ako magbasa.)

Anong connect? I realized God is love. At di lang yan, God's word is so full of wisdom, that you can't resist to read it.

Isa pa, nagkukwentuhan kami ni Ja about religion. Sabi niya "Kung perfect si God, bakit kailangan pa niya mag-create ng tao?" (Note: Hindi atheist si Ja. He believes in Christianity sabi niya.)

Sabi ko, "Fellowship."

Ja - "Bakit? Na-bore si God? E di hindi siya perfect."

Ako - "Hmm... May reason si God. Siguro hindi lang kaya ma-fathom ng utak natin."

Pero narealize ko lately, pagkatapos magattend ng service ng Christlife, at manood ng Fireproof movie for the 2nd time, ang sagot ay "God is love." Kaya Niya tayo ni-create.

Single ako hindi dahil sa dami ng tao sa mundo, walang may gustong ipaglaban ako. Single ako dahil mahal ako ng Diyos at ito ang plano Niya sa akin sa circumstance ko ngayon. :)

Ayoko manood ng mga Korean movies, alam kong maiiyak ako, based sa experience ko sa panonood ng My Sassy Girl and Windstruck. Kasi minsan over naman yung love nila sa tao, e si God, hindi naman nila mahalin ng ganun... Nonsense ang buhay pag ganun. Oks lang sana if they loved God more than their better half. Pero siguro hindi na lang pinakita sa movie. Hindi naman kasi kailangan ipakita lahat sa movie. Yun nga ang maganda sa mga pelikula, yung hindi binibigay lahat ang details, pero makikita dapat ng manonood yung mga subtle messages. Kaya again... DON'T JUDGE THE MOVIE BY ITS TITLE.

***Maganda ang maging writer. Matalino ang mga writers. Walang bobong writer. Laging may mensaheng gustong iparating. Pero wala ng mas gaganda pa sa Word of God. So full of wisdom. Kaya kung magsusulat ako, based sa message ng Bible. :D

God is love.

Monday, November 1, 2010

Did you know that Michelle Branch has 7 Tattoos?

Nung bata pa ako, madalas pumupunta ang buong family ko sa Pila, Laguna kung saan nakatira ang Lola Letty ko. Pag may okasyon sa kanila naroon kami palagi. Minsan, naiwan ako sa kwarto ng pinsan ko, nagbukas ako ng TV at pinindot ang remote sa MTV Asia. Goodbye to You ang pine-play. Medyo teary-eyed ako nung napanood ko yung music video, though hindi naman ako broken-hearted that time o kung ano pa man. Basta na-realize ko na effective na artist si Michelle Branch... o siguro maamo kasi ang mukha niya... mukhang mabait... saka hindi siya daring (or hindi ko lang nalaman na naging daring siya some point in her life)... o siguro emo lang talaga ako since bata.

Nagpapatugtog ako sa jango.com. Pag pine-play yung music, may naka-display din na picture ng artist. Napansin ko may tattoo si Michelle Branch sa balikat. Medyo nagulat ako. May pagka-wild din pala itong si Michelle Branch?! Kaya pagka-uwi ko, sin-earch ko agad sa internet yung images niya para makita ko yung details ng tattoo. Only to find out na may pito siyang tattoo!!!

Sometimes, gusto ko may tattoo, lalo na pag naka-punk na get-up. Parang ang cool. Pero minsan ayoko, lalo na kapag naka-corporate attire ako. Kasi parang ang duming tingnan. Dapat saken yung stickers na tattoo lang.

Pero minsan, naiisip ko, pwede naman itago ang tattoo. Kaso malilimitahan ako sa damit na gusto ko isuot. I mean, pano pag naka-corporate attire ako pero sleveless, tapos sa may balikat ako nagpatattoo? So hindi ko maisusuot yung damit na yun. Kasi may mga factors to consider pa. Gusto ko wear lang ng wear!

Fashion lang ba ang tattoo? Kasi kung fashion lang, ilang dress na ang mabibili ko at maraming accessories na ang katumbas kung magpapa-tattoo ako. Pero kung ganito ang ipapa-tattoo mo, hindi lang siya fashion... (Para sa mga taong madalas malito kung ano ang kaliwa at ang kanan)










Pagiisipan ko munang mabuti. Kasi kailangan ko pa ipagpaalam sa bahay at titingnan ko pa kung kaya ko ang sermon. Pero if ever, eto ang ipapatattoo ko:







Hehe. Nakuha ko sa Pet Society sa Facebook. :) Haha.

At dahil si Michelle Branch ang nag-inspire saken para maisipan ko magpa-tattoo, ipopost ko dito yung picture na nakita ko sa Jango.













Ang cute niya no. :)

Sunday, October 17, 2010

Cebu: Almost Paradise...

I am so thankful for Jaz dahil ang sipag niya maghanap ng murang fare and also for booking our flight. :) Thanks din at na-realize namin na it isn't that bad if your flight has been canceled due to technical problems (basta wag lang talaga na may event ka na pupuntahan) kasi ang ganda ng hotel accomodation ng Air Philippines. :) And of course, thank you kay Rob sa pagpapatira sa amin ng dalawang araw sa kanyang bahay. :) Iba ang ganda ng Cebu. Para kang nasa Maynila pero para ka ding nasa probinsya. Para kang nasa Maynila dahil madaming corporations sa Cebu, like call centers at magagandang hotels. May Ayala Mall din at may taxi din (sa Laguna kasi wala pa). Parang probinsya kasi hindi pa ganoon kasikip, madami pa ding puno sa paligid, kahit sa city proper. Kahit nga sa malls mapuno at maganda ang landscaping kahit ng SM.





















Ganun pala sumakay ng airplane, para ka lang ding nasa bus. Pero mas nakakahilo.


Ang isa sa mga tourist spots sa Cebu ay ang Magellan's Cross, kung saan yung cross na nakikita natin sa TV ay hindi talaga iyon ang cross na itinayo ni Magellan. Covering lang yun. Yung nasa loob nun ang tunay na cross which is parang patpat lang daw sabi ni Rob.

















Isa pa sa tourist spots ay ang Sto. Nino Basilica, kung saan nakalagak ang Sto. Nino na siyang dahilan ng Sinulog Festival.
























Kung may Fort Santiago sa Maynila, meron namang Fort San Pedro sa Cebu.


















Ay siyempre, hindi namin papalampasin ni Jaz ang masasarap na pagkain.



















Oo, shakes pa lang, ang sarap na. E di lalo na ang mga main dish, lalong lalo na ang lechon. Yummy! Pumunta din kami sa beach, at nag-swim. :) Hay... Sana pag nagka-asawa ako, sa Cebu kami tumira. Kasi 100 per hour lang ang KTV. :) Ang mura, ano? Madaming magagandang babae at lalake sa Cebu. As in. Ang puputi kasi nila. Hay, kelan kaya ako babalik sa Cebu? Sana taga dun ang mapangasawa ko. Haha. Can't wait. :D

Sunday, September 19, 2010

After Katy, now it's Tyra



If in a moment, I feel I am not going any direction, I always go back to God and try to remember what matters most. Kasi nga naman, kapag naging busy na ako pag-aayos ng santambak na problema, somewhere along the way nalo-lost ako. Sino ba naman ang gustong ma-lost.

Pag naaalala ko ang daddy, iniisip ko, handa kaya siya mamatay nung namatay siya? I know he got Jesus as his saviour pero did he make an impression to God na his life was spent well?

Kaya naisip ko kanina, kailangan ko na ilista kung ano ang mga dapat ko ma-accomplish bago ako mawala sa mundo. Lahat naman mamatay e. Una-una lang talaga.

1. Dapat makapagtanim ako ng puno. Oak tree. O kahit anong puno na tatanda ng hundreds of years.
2. Dapat may ma-publish akong book.
3. Bago ako mamatay, kung hindi kaya makabili ng bahay ang mapapangasawa ko, dapat makabili ako. At ipapamana ko yung bahay na yun sa isang taong pinakaespesyal sa akin. This will be the material sign of my security. Yun din ang gusto ko ipamana.
4. Aalamin ko ang insurance policy para ma-maximize ko siya.
5. Bibili ako ng stocks na mapupunta sa educational plan ng mga apo ko. Kung hindi man ako magkaka-asawa, sa pinakabatang immediate relative ko ibibigay.
6. Bibili na ako ng kabaong at ng lupa na paglilibingan saken.(St. Peter yata ang kasagutan dito. Hehe. So pag natapos na hulugan yung kay Mommy, saken naman.)

Kahit hindi man maging kagaya ni Rachel Joy Scott ang magiging pagkamatay ko, at least magiging maayos kong iiwan ang mga mahal ko sa buhay. Wala silang magiging sakit ng ulo kapag namatay ako.

At siyempre, since I love fashion, habang nabubuhay, magpipicture-picture na ako ng marami lalo na pag may bago akong damit. :)

Mas madali mamatay if I will spend my lifetime like Jesus did. Pano ko nasabi? Dahil Jesus spent his life well. Pinaghandaan Niya ang pagkamatay Niya. Wala siyang nakaa-away. I mean kahit may gumawa ng masama sa kanya, hindi siya nag-retaliate. Pinaubaya na lang Niya sa Diyos ang justice. Kaya ako, paghahandaan ko na din ngayon pa lang. Kung may galit saken, hindi rin ako magre-retaliate. Para saken, this is what matters most. Yung masasabi ng Diyos saken na I spent my life well.

Kaya Lord, bigyan mo po ako ng madaming damit, bags and accessories ha. :) Kasi baka fashion book po yung gawin ko. Haha. :)

Lord, Your will be done.

-------------------------------

Picture is from: http://www.celebrity-desktop-wallpaper.com/tyra-banks-model-talk-show-host-and-actress.html

Saturday, August 28, 2010

Is this the effect of Katy Perry on me?


Nahalata ko lang, kapag nahihilig ako sa party music, sumasama ang ugali ko. Naalala ko tuloy nung bata pa ako, ayaw ni mommy manonood ako ng MTV Asia kasi magiging rebelde daw ako. Parang ngayon naiintindihan ko na.

Binabalikan kong basahin yung Trip to Quiapo book ko. Sabi ni Sir Ricky, kapag may nararamdaman ka, namnamin mong mabuti para makasulat ka ng maganda. Pero pag ginawa ko yun, magiging weird ako I'm sure.

Weird naman talaga ang mga writers. Gusto ko ba talaga maging ganun? Parang ayoko na gusto.

Ang dami kong gagawin sa office. Nakaka-stress. Hindi nauubos. Pero ang sweldo ang bilis maubos.

Gusto ko lang naman, simpleng buhay. Makabili ng kotse at magkaroon ng successful business. Yung business na madadala ko pagtanda ko. Yung tipong pwede akong mag-enjoy lagi pag gusto ko. Pero mangyayari ba yun kung wala akong ginagawa? Pero kapag nagsisipag naman ako, ang bilis ko maburn-out. If hindi man mangyari, gusto ko maging writer. Pang-back-up plan ko talaga yung pagiging writer. Willing ako maging weird kapag hopeless na talaga ako. (Mukhang hindi mangyayari to. Kasi lagi akong may hope... and it is Jesus.)

Kaya nga ini-spend ko ang time ko sa alam ko na magla-last eternally: spending my free-time with my family. Tapos one day a month with my spiritual family.

Nakakapagod pala magsipag. Pero ayoko maging tamad.

Sana ma-encourage ako na patuloy na magsipag.

Madaming gagawin. Galaw na Intal!

Note:
Magpapakasal na nga kaya si Kuya JC? Naku, pag nangyari yun, sangkatutak na panga-alaska na naman ang aabutin ko dito sa bahay. I'm next in line. :( Hindi ko alam pano mag-react e. :(

Picture is from http://www.google.com/imgres?imgurl=http://www.antiquiet.com/wp-content/uploads/2008/06/katy-perry.jpg&imgrefurl=http://www.antiquiet.com/reviews/2008/06/katy-perrys-album-sucks-but-wed-totally-hit-it/attachment/katy-perry/&usg=__BXtDV9a86o8MUf40tGy_cAgbk8Q=&h=356&w=600&sz=76&hl=en&start=14&zoom=1&um=1&itbs=1&tbnid=Xkm2Gmt0BtyE-M:&tbnh=80&tbnw=135&prev=/images%3Fq%3Dkaty%2Bperry%26um%3D1%26hl%3Den%26sa%3DN%26tbs%3Disch:1

Sunday, August 1, 2010

I love Sundays.



God has been good to me, even though there are times I am not. When Pastor Robert asked if anyone love tests, actually, it is me. I love tests because I believe that those will make me stronger. But when he said earlier, we should not make our own mountains (tests). God is the one who will choose the mountain for us. And if we will create our own mountain, there will be provision in the end. It will be a flat zero.

Living in a sin? I know I am not. But I was.

Dear God,

Thank You for the Word You gave me. You made me realize again of what matters most: to love You above everything else. I made my own tests before for myself, because I loved challenges, but there were no provisions from You after I passed them. Your grace is still there inspite of those stupidity I'd done. Thank you. Now, I would like to ask for Your grace again, because the course to the mountain You are giving me now is so clear. This is the same as the mountain You gave to me back when I was still in college. I prayed I want to be a history maker. I admit I stopped in my journey for it and I would like to continue the journey now. Thank You for giving me a brand new start: to restart praying for my friends, housemates, especially my officemates so they would all experience Your love as well. So that they would like to be like You as well. Like what You have done to my life. You changed it.

Thank You for Your Word. Thank You for continuously using me for Your glory. And I want to be used only by You, not by anybody else. Give me strength. Help me to do my job well. I want to say a million thank You, but I know it is not enough for all You've done to me. I hope I could love You like how much You are loving me. Your love is so beautiful.

Love lots,
Intal